'Er is een moment geweest dat ik de beslissing nam om niks te voelen, want dat zou beter voor mij zijn. Zo kon ik aan alle verwachtingen voldoen. Een maatschappelijk hokje veroveren, waar niemand mij pijn zou kunnen doen. Dan zou deze enge ongeregelde massa, die zichzelf de samenleving noemt, leefbaar worden voor mij en had ik de garantie op een mooi en veilig leven.'
Als jong meisje worstelt Veronique met het gemis van haar vader. Om haar pijn te vergeten, zoekt ze afleiding op straat. Daar komt ze in contact met een groep jongeren, die haar als een familie beschermen. Haar drang naar groei en perspectief is groot, maar ze loopt tegen een muur van (voor)oordelen van het systeem. Wat volgt is een ploeterende zoektocht naar veiligheid, een toekomst en een leven in vrijheid.
Dat boek vertelt het waargebeurde verhaal van Veronique Efomi. Op filmische wijze neemt ze je mee in haar onstuimige groeiproces. Ze hanteert een eigentijds ritme dat vlot leest en af en toe vertraagt tot poëtische fragmenten.